TVXQ+SJ Fic::คู่วุ่นวายเปลี่ยนจากร้ายมาเป็นรัก chapter8::สวนสนุกงั้นเหรอ???

[Luvme]

“น้า~ เจ๊”เสียงอ้อนๆของคนที่คุณๆก็รู้ว่าใคร ก็ไอ้สองตัวที่มาประทับบ้านผมไง
“คนอื่นในชมรมจะมาบ้านเราอยู่ไม่ใช่เรอะ - -”ผมอ้างทันที
“ก็ด้าย~”ด๊องพูดแล้วติ๊กหมายเลขอะไรซักอย่างในโทรศัพท์ที่ถืออยู่สักพักก็...
“ฮาโหล ไม่ต้องมาแล้วนะ เจ๊แจป่วย แค่นี้นะ หวัดดีคร้าบ~”และคุณก็รู้ใช่มั้ยว่ามันทำอะไร
มันอ้างเพื่อจะไปพบหนุ่มหล่อ... o[]o
ไหนว่าแกชอบคิบอมไงไอ้ด๊อง
และอีโล(มา)นี่ก็อีกคน มียูชอนอะไรนั่นเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว ยังจะไปมีกิ๊กอีก นึกว่าเค้าจะเอาแกรึไงล่ะ
“เป็นไงเจ๊~ เคลียร์เสร็จ ตามทุกขั้นตอน ^^++”อีด๊องพูด แวบหนึ่งผมเห็นแววตาปิศาจของมันด้วยอ่า ไม่รอด ไม่รอดดดดดดดดดดดดดดด >o<

DONGHAE
หลังจากที่เจ๊แจคิดอยู่ไม่นานก็เป็นอันว่า...
สิบนาทีที่แล้ว...
“เป็นไงเจ๊~ เคลียร์เสร็จ ตามทุกขั้นตอน ^^++”ผมพูดแล้วจงใจแสดงสีหน้าปิศาจเงียบออกไป เจ๊ผงะแล้วก็...
“-o- เฮ้อ~ เห็นแก่แกนะที่ยังไม่มีแฟน มีแต่คอมเท่านั้นที่อยู่กะแก ก็ได้ๆ แต่อิโล แกต้องระวังดีๆนะเว้ย ระวังรถไฟชนกันตู้ม~”และเจ๊แกก็นั่งหน้าซีดเป็นไก่ต้ม
ตู้ม~
เสียงพลุแตกในหัวใจของผมคร้าบพี่น้องงงงง~ >o<
ผมอาจจะมีแฟนกะเค้าแย้ววววว~
ว้ากกกกกกกกกกกก~
ผมกับจุนซูมองหน้ากันอย่างดีใจ เย่ๆๆๆๆๆ

เพราะอย่างงี้ไง คำตอบก็เลยออกมาว่าได้~ ฮิยะฮ่าฮ่า~(ยืมเสียงหัวเราะน้องโลมามายืมใช้หน่อยเน่อ) เยสๆๆๆ
และตอนนี้~
รถฟีโน่(ที่ผมสั่งมาจากเมืองไทย แล้วเจ๊กะจุนขี่นูโวอิลิแกนซ์)คันงามก็ขับเข้าเทียบที่ลานจอดรถ ย้ากๆๆๆๆ
ผมพร้อมแล้วคร้าบ~
ไฟติ้ง~
“แกเล่นแต่งตัวซะเต็มยศขนาดนี้ เลทไปสิบนาทีกว่า - -”เจ๊แกก็บ่นกระปอดกระแปดเช่นเดิม แหม๊~ แหมๆๆ คนจะมีแฟนมันก็ต้องเต็มที่ล่ะว้า~
ผมมองชุดเสื้อเชิ้ตของจุนซู ชุดเสื้อแขนยาว กางเกงขาสามส่วนสบายๆของเจ๊แจ เทียบไม่ได้กับชุดของโผ้มเลยซ้ากกกกกก~กะคน ฮ่าๆ เสื้อเชิ้ตแขนยาวคอปกที่อยู่ด้านใน กับสูท สีบลอนซ์สบายตาข้างนอก เนคไทสีแดงที่มีที่เหน็บเพชร(เก๊รึจริงก็ไม่รู้นะ) กางเกงที่สั่งตัดมาอย่างดี(ของพ่อแต่จิ๊กมาใช้ อ่ะแฮ่ๆ ^^;จากร้านชื่อดัง รองเท้าหนังขัดเงามันแว้บ~
อะฮ่าๆ~
เทียบไม่ติดซักนิดเลยใช่มั้ยคุณผู้อ่านนนนนน~
“แล้วพวกนั้นอยู่ไหน หรือว่าจะหลอกให้เราเปลืองน้ำมันรถแล้วปล่อยให้ไอ้สองตัวนั่นนั่งอี๋อ๋อเรอะ เดี๊ยะ”เจ๊แจแกก็ยังมองโลกในแง่ร้ายเช่นเดิม หนุ่มหล่อที่หนาย~ จะมาหลอกเราฮึเจ๊~(แกน่ะเชื่อคนง่ายนะด๊อง)
~อะริงริงริง อะปิ๊งปิ๊งปิ๊ง โทรศัพท์มารับหน่อยจ้า~
และเสียงริงโทนที่โคตรจะไม่เข้ากับหน้าของเจ๊เรียกสายตาจากผู้คนมากมาย ผู้หญิงบางคนก็กรี๊ดกร๊ากวี้ดว้ายใส่ ผมหล่ออ่ะสิ โฮะๆ ดูๆไปเจ๊แจกับจุนซูก็หล่อใช่ย่อยเลยนะ ฮึ่ม! เราจะหาแฟน! แต่ลืมไปซะสนิท เราชอบคิบอมไม่ใช่เรอะ!! >o< อร๊าก~ ได้โปรดอย่ามองผมว่าหลายใจนะ แต่ว่าเหตุการณ์มันพาไปอ่ะ
T T ขอโทษนะคิบอม...
คนหล่ออยากมีแฟนเร็วๆ
ดังนั้นอย่าว่ากันเลยนะ~


“ฮัลโหล~”ผมเอ่ยเสียงยานคาง ไอ้บ้าสองสามตัวนั่นโทรมาอิละ - -
(หวัดดีครับ~^^ มารึยังเอ่ย~ เลทไปสิบนาทีกว่าๆเชียว)เสียงปลายสายก็ตอบมาอย่างกวนๆ
กวนขนาดนี้ซักวันจะยืมไปกวนทุเรียน กวนมะม่วง กวนอะไรที่กวนได้ซักหน่อย - -
“มาแล้ว ชั้นเห็นแก่รุ่นน้องชั้นนะ ถ้าไม่ใช่พวกเค้าชั้นก็ไม่มานี่หรอกย่ะ >o<”
(คริๆ^^ ชักอยากรู้ละสิว่าแต่ละคนน่ารักกันขนาดไหน มาเจอกันตรงลานดอกไม้นะครับ ผมจะรอ~ ตู๊ดๆๆๆๆ)และไม่วาย ตัดสายโดยไม่บอกไม่กล่าว เดี๋ยวให้แม่เจอตัวแล้วจะตบหัวเรียงตัวซะเลย - -
“เป็นไงอ่ะเจ๊~ ที่ไหนๆ”หน้าดี๊ด๊าๆของอิโลมาก็ยังเสร่อมาเช่นเดิม แหม๊~ อินี่ มีแฟนเป็นตัวเป็นตนกะเค้าแล้วยังมีหน้ามาถาม
“ไปที่สวนดอกไม้อ่ะ ไม่รู้จะไปทำไม เหม็นจะตายชัก”ผมโพล่งออกไป อย่ามองนะว่าผมมองโลกในแง่ร้าย แต่มันจริงนี่ กลิ่นดอกไม้ผสมกับกลิ่นน้ำหอมเหม็นๆที่แต่ละคนใส่มา มันเหลือเกิ๊น~ >..<
และไอ้สองตัวนี่ก็ยังไม่ลืมทำหน้า ‘เหม็นตรงไหน’พร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
แต่งงานกันไปเลยไป - -
ชิชะ
“เจ๊ก็... เฮ่อ~ ไปกันเห๊อะ~ - -”ก่อนที่อิโลมาจะพูดได้มากกว่านี้ ผมถลึงตาให้ยกหนึ่งก่อนจะตัดบทเดินไปท่ามกลางสายตาเยิ้มๆแบบน้ำผึ้งหกของยัยผู้หญิงหลายๆคนที่จ้องจะงาบกับเป็นคำๆ
หลังจากนั้นประมาณสิบห้านาที...(มามุกนี้บ๊อย~บ่อย คือขี้เกียจอ่ะ - -)
“แฮกๆ แล้วสวนดอกไม้มันอยู่ที่ไหนของมันวะ แล้วไอ้สวนสนุกบ้านี่ก็ตอแหลกว้างได้อีก”เสียงบ่นม่วนๆอย่างงี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเจ๊แจ นั่นก็คือผมไงล่ะ - -
ถึงมันจะเพราะพริ้งน่าจับมาทำอะไรก็ได้...
แต่มันติดที่ว่าผมเดินมาสิบห้านาทีกว่าแล้วไม่เจอสวนดอกไม้...
ผมยิ่งเป็นคนไม่ค่อยชอบมาเที่ยวนั่นเที่ยวนี่ก็ไม่รู้จัก....
ส่วนอีด๊องก็มาบ่อย...ซะที่ไหน...
และโลมา... มันบอกว่าไม่ชอบมาเดทที่ปัญญาอ่อนแบบนี้ก็เลยเซย์บ๊ายบาย...
ดูดู๊ดูดูเธอทำ~ ToT
“เจ๊... ด๊องได้กลิ่นดอกไม้มาตงิดๆแล้วอ่ะ -..-”เสร็จแล้วก็ทำหน้าฟุดฟิดๆ เจ๊อยากบอกคุณเธอว่ามันทุเรศ...นะ
“อย่าทำหน้าอย่างงั้นเลย เห็นแล้วปวดขี้ยังไงก็ไม่รู้สิ = =”อิโลมาพูด ถูกใจเจ๊มากมาย~
“เหรอ... - - แค่กะจะทำให้สมจริงแค่นั้นเอง ชิ”พูดเสร็จ คุณเธอก็กระฟัดกระเฟียดหันหน้าหันหลังสะบัดหัวสะบัดหางไปทั่ว(บอกได้มั้ยว่านั่นเป็นคนน่ะ - -;จนคนข้างๆพากันกลัว ถึงกลัว ก็ต้องเดินต่อไป รู้สึกจะวนมาสิบกว่ารอบแล้วนะเนี่ย...
~อะริงริงริง อะปิ๊งปิ๊งปิ๊ง โทรศัพท์มารับหน่อยจ้า~
และเสียงริงโทนนี่ก็หลอกหลอนกันดีทุกๆสิบนาทีเหลือเกิ๊น~
“ฮัลโหล นายบอกมาเดี๋ยวนี้นะว่าสวนดอกไม้นั่นมันอยู่ไหน ไอ้บ้า!”ผมระเบิดอารมณ์ หลอกเรามารึป่าววะไอ้พวกชีกอนี่
(ฮ่าๆ ^^ .ใจร้อนเกินไปแล้วครับ~ ก็เดินๆไปก็ถึงแล้วล่ะ)
“พูดน่ะง่าย ทำน่ะยาก ชั้นมาที่นี่บ่อยกับเค้าซะที่ไหนล่ะ มาก็เมื่อประมาณสามปีก่อนแหละ ใครมันจะไปจำได้ล่า ><”
(ฮึๆ เอาเป็นว่าหาให้เจอนะครับ~ ผมจะเอาใจช่วย~>o< บ๊ายบาย ตู๊ดๆๆๆๆ)และตัดสายตามมารยาท(ซะที่ไหน...)
>O<
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก~
กลับโว้ย~
“ชั้นจะกลับแล้ว แกไปลั้ลลากันสองคนเลยไป อ้ากกกกกก~ หากันไปก็ไม่เจอกันหรอกว่ะ”ผมตะโกนเสียงดัง และไม่ต้องบอกหรอกนะว่าคนรอบข้างหันมามองกันใหญ่
“- - เจ๊~ เห็นแก่พวกผมเถ้อ~”สีหน้าของอิด๊องบอกได้ทันทีว่าเจ๊อย่าทำตัวบ้าๆในที่สาธารณะได้มั้ย~ ฮึ่ม นี่มันว่ากันนี่หว่า - -
ชิชะ
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกก~
อยากกลับไปเจือกเรื่องเจ๊ชอลต่อโว้ยยยยยยย~ >O<
“ไม่รู้ละ จะกลับ จะกล๊าบ~ >o<”และผมก็ลงไปนอนดิ้นแด่วๆๆๆเรียกร้องความสนใจอยู่ที่พื้น ย้ากๆๆๆๆ
~อะริงริงริง อะปิ๊งปิ๊งปิ๊ง โทรศัพท์มารับหน่อยจ้า~
เสียงโทรศัพท์ก็ดังตลอดเลยที่ตรูมีปัญหาเนี่ย...
“โทรมาอีกทำไมวะ ชั้นจะกลับแล้วเว้ย~ แค่นี้นะ”และก็ทำเหมือนที่มันเคยทำกับผม... ตัดสายทิ้งซะเลย
“ชั้นจะเอานูโวอิลิแกนซ์ที่รักของชั้นไปแล้วนะพวกแก - - ถ้าอยากกลับเมื่อไหร่ก็มานะเว้ย”และผมก็เดินออกไปลิ่วๆ ในขณะที่เบื้องหลังของผมมีตาละห้อยๆมองอยู่
จะห้อยไม่ห้อยจะกลับแล้วเว้ย~ >o<

เสียงริงโทนนั่นจริงๆแล้วเป็นเสียงของเอเอง ^o^ คือมันน่ารักดีก็เลยเอามาเขียนในฟิค ให้เด็กแถวๆบ้านอัดให้น่ะค่ะ เสียงมันก็เลยจะเด็กๆหน่อย แหะๆ เม้นนะค้า~ รักทุกคนค่ะ จุ๊บๆ >3<