TVXQ+SJ Fic::คู่วุ่นวายเปลี่ยนจากร้ายมาเป็นรัก chapter 10::อาหารของเจ๊แจ..

[Luvme]

“เจ๊~ แง~”เสียงพร้อมมือยาวๆมากอดรัดผม หน้าตาน่ารักๆของอิด๊องที่ตอนนี้เปื้อนน้ำมูกน้ำตาไปหมด เหมือนลูกหมูยังไงก็ไม่รู้เลยแฮะ - -(เปรียบดีๆกว่านี้ไม่เป็นรึไงฮึยัยแจ)
“ไม่เป็นร้าย~ ไม่เป็นไร~ อย่าร้องน่า... แกน่ะน่ารักอยู่หรอกก็คงมีคนมาเอาแน่นอนแหละ”ผมปลอบ อ่านดูดีๆผมก็แอบเหน็บน่ะแหละ ^o^(นิสัยนะเจ๊~ - -)
“ขอบใจเจ๊~ แต่อันที่ด๊องเสียใจม๊ากมากก็ที่เอากางเกงป๊ามาใส่อ่ะ เมื่อกี้ป๊าโทรมาด่ายับเลยอ่ะ แถมยังไม่พอ บอกว่ากลับบ้านไปจะขังแปดเลยอ่ะ แงงงงงงงงง~ ToT”อ้อ กลัวพ่อด่ายับนั่นเอง...
ห๊า~
O[]O
แค่นี้น่ะนะ
เดี๋ยวเจ๊จะโชว์ขโมยกางเกงในพ่อกับยกทรงแม่มาใส่ให้ดูเป็นขวัญตาเลยก็ได้เอ้า~
“เฮ้อ~ แกนะแก ไปๆๆๆ ไปหาไรกินกับอิโลมานั่นไป”ผมเอ่ยถึงคนที่คุณๆคงจะอยากรู้ชะตาเค้า โลมาน้อย(ซะเมื่อไหร่)ไงล่ะ...
หน้ากลมๆที่ตอนนี้รู้สึกจะบุบลงไปเรียบร้อย(เวอร์น่ะ เวอร์ = =) มีรอยฟกช้ำเหมือนโดนซ้อมปางตายมาแล้วก็ไม่ปาน มือเริ่มหงิกๆงอๆ รอบๆตามีรอยเหมือนหมีแพนด้าแต่เป็นสีเขียว เสื้อผ้าฉีกขาดจนคนเห็นแล้วอยากถามว่านั่นมันใช่คนใช่มั้ย...
และเนี่ยแหละ... ผลงานผมเพียวๆคร้าบบบบบบ~ ^^(ภูมิใจมากเลยใช่มั้ยเจ๊ที่ทำให้ใครซักคนจะตายลงได้น่ะ = =;;
“อือเจ๊ T T”จบประโยคอิด๊องก็เดินไปประคองซากเน่าๆแล้วเดินลับตาหายไปในห้องครัว
เฮ้อ~ เด็กสมัยนี้นะเนี่ย... - -
ลำบากใจจัง...
แต่เอ... ไอ้เราก็ตื่นมาแล้ว... น่าจะแสดงฝีมือว่าเป็นแม่ศรีเรือน(?)บ้างสิ...
ตัดสินใจแว้ว!!!!
“ด๊อง โลมา เดี๋ยวเจ๊ทำอาหารห้าย~ >o<”

DONGHAE
ครึ่งชาติกว่าๆ(ล้อเล่น ครึ่งชั่วโมงแคร่~)
“เจ๊... - -;; แน่ใจนะว่านั่นเป็นอาหารน่ะ...”จุนซูพูดอย่างกลัวๆ ก็ไอ้จานตรงหน้าเนี่ยมัน... แบบว่าเห็นแล้วอุบาทว์ลูกตาสุดๆเลยอ่ะ... - -
“เออ ชั้นทำสุดฝีมือแล้วนะเว้ย~ แกอย่าทิ้งมันนะ ชั้นอุตส่าห์ ._. นะอุตส่าห์”แล้วเจ๊แกก็เอานิ้วชนๆกันแบบการ์ตูนญี่ปุ่น จนผมกับจุนซูแอบหันเอาหน้ามาอ้วกเลยทีเดียว
= =
เจ๊น่ะชอบแอ๊บแบ๊วไม่เข้าเรื่องเหมือนพี่เจ๊เปี๊ยบเลยนะ...
“เอิ่ม.... เจ๊... ผมว่ากลิ่นอย่างนี้มัน... มัน...”ผมลังเลที่จะบอกเลยดีมั้ย ว่ากลิ่นมันเหมือนกะปิผสมน้ำปลา หรือกลิ่นปลาร้าเน่ายังไงๆก็ไม่รู้เลยอ่ะ(เอิ่ม... แล้วชั้นก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่าเธอๆไปเอากะปิกับน้ำปลามาได้ยังไง ในเมื่อที่เกาหลีมันมีซะที่ไหนล่ะ = =^;;
“ยังไงล่ะหือ ซู๊ดดดดดดดดดดด~ แค่กๆ >o<” นั่นไง... ยังไม่ทันขาดคำ เจ๊แกก็เอาจมูกไปสูดกลิ่นนั่น อยากบอกเจ๊นะว่านั่นเท่ากับฆ่าตัวตายทางอ้อมเลยล่ะ...
“เอ่อ... เป็นไงอ่ะเจ๊~”ผมถามอย่างลังเลๆ เพราะหลังจากนั้นเจ๊แกก็ถึงกับไอคอกไอแคกเป็นว่าเล่นเลย
“T T ไม่ต้องกินมันก็ได้ ทิ้งเหอะ”ตัดสินใจถูกต้องแล้วครับเจ๊
“งั้นผมเอามันไปทิ้งนะ”ผมทำท่าจะคว้าจานแต่ก็โดนเจ๊แกขัดไว้ก่อน - - อะไรอีกล่ะเนี่ย
“เดี๋ยวเจ๊ไปไว้อาลัยมันก่อน แล้วจะเอาไปทิ้งเองนะ T T”นั่น... ว่าแล้วเจ๊
“คร้าบ~”และผมก็ขอบ๊ายบายก่อนละกัน หน้าที่เจ๊เลยคับ - -;;

“TOT ฮือ... อาหารของช้าน~ บ๊ายบาย”สิ้นเสียง สิ่งที่ผมเรียกว่าอาหาร(แต่คนอื่นอาจจะไม่เรียก เจ๊แจเสียใจนะจะบอกให้ -^-)สีคล้ำก็ถูกปล่อยลงไปที่ถังขยะ บ๊ายบายจ้ะอาหารของช้าน~ ToTo
ผมเดินเลี่ยงออกมาจากถังขยะ แล้วเปิดตู้เย็นเอาอาหารแช่เย็นมาเข้าเวฟไว้สามชุด เฮ้อ~ เราก็คงได้กินอาหารที่แม่เตรียมให้อยู่ดี... อยากทำอาหารมั่งแต่มะมีใครกิน เสียจ๊าย~
“เจ๊~ เสร็จรึยังอะ”เสียงโลมาๆก็ดังมาจากประตู ผมที่รออาหารที่เข้าเวฟอยู่ก็หันไปตามต้นเสียง อิโลมาน่ะแหละ
“ยังอะ กะเวฟข้าวไว้ห้าหกนาทีอะ”ผมตอบเสียงเศร้าๆ
“ได้กี่นาทีแล้วอะเจ๊”
“ยังไม่ถึงเลย”
“งั้นไปซื้อขนมกันปะ”
“- - ในตู้เย็นก็มีนิ”
“พี่เจ๊นั่นแหละขนไปหมดยกลังเลย - -”นั่นไง ว่าแล้ว~
“แล้วใครจะเฝ้าข้าว”
“ให้ดงแฮเฝ้าก่อนก็ได้นิ”นั่นอีกแล้ว มันกะจะไปตั้งแต่แรกเลยนะผมว่า
“เออๆ ด๊อง~ ด๊องเอ๊ย~”ผมเรียกด๊องที่นั่งตาลอยที่โซฟา มันหันมาช้าๆ
“ทามมายอะเจ๊~”เสียงยานคางทำให้ผมสยอง
“แกมาเฝ้าเวฟนี่หน่อยดิ”
“ด้ายคร้าบ~ - -”หน้าตาน่ากลัวจริงวุ้ย
“มันติ๊งเมื่อไหร่ก็เอาออกเลยนะด๊อง”ผมย้ำเพื่อให้แน่ใจ ไอ้นี่ยิ่งจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวซะด้วย เดี๋ยวเผลอเอามือตัวเองไปแรปแล้วเวฟด้วยจะทำไงเนี่ย - -
“คร้าบ~”สิ้นเสียง ผมก็ฉุดมือของอิโลมาออกมา สยองด๊องที่ตอนนี้เหมือนซอมบี้ยังไงๆก็ไม่รู้
“เจ๊ เดี๋ยวเจ๊ขี่นะ - -”หลังจากที่ออกมาถึงโรงรถแล้ว อิโลมันก็สั่งทันทีครับพี่น้อง แล้วผมที่เป็นคนจากเบื้องบน(พูดตรงๆก็ได้เจ๊ กะว่าจะเป็นนางฟ้าชะมะล่า = =;จะต้องทำด้วยเหรอ
“แกน่ะแหละ - -”
“น่ะเจ๊~ ผมเจ็บตัวอยู่นะ อ้ากกกก~ แผลที่หน้าของผมเจ็บใหญ่เลยอะ >o<”และตอแหลทำเป็นถูรอยช้ำที่แก้มอย่างเจ็บ หึ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแผลฟกช้ำที่หน้าฟระ!
“อ้ากกก~ อ้า~ อ้ากกกก~ อ้า~”และมีซาวน์เอฟเฟ็คด้วยการทำเสียงเจ็บสลับกับเสียงโลมาๆ แหม๊ แหมๆๆๆ อินี่ ก็ได้วะ (เดี๋ยวนี้เจ๊แจใจอ่อนลงนะเจ๊)
“เออๆ แต่ชั้นไม่เอารถแกไปนะเว้ย ไอ้นั่นมันแก่เกินแกงแล้วอ่ะ”และก็ชี้ไปที่รถสีแดงที่มีลายอะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด แถมตัวเครื่องยังเป็นรอยแล้วยังมีอีกเยอะแยะที่บ่งบอกได้ว่าไอ้นี่มันใกล้เข้าโลงเต็มที่ละ - -
“คร้าบ~ ^^”หลังจากที่มันพูดจบเราก็ควบรถไปเซเว่นกัน
แท่ดๆ แท่~
และรถก็เลื่อนออกไปอย่างรวดเร็วทันใจไวไวห้าบาท เอ้ย เค้าขึ้นราคาเป็นหกบาทแล้วนี่นาเนอะ(แล้วบอกเพื่อ...) ผมเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาตามทางที่จะไปเรื่อยๆ ไม่นานก็ถึง
ผมจอดรถไว้ที่หน้าเซเว่น แต่สะดุดตาที่ช๊อปเปอร์ของใครก็ไม่รู้สามคันจอดสนิทไว้ที่หน้าประตู คันนึงสีดำ สีบลอนซ์ และสีเทา สงสัยไอ้พวกก้างใหญ่จะขับมาล่ะม้าง~
แต๊แด~
แต๊แด~
พอเปิดประตูเข้าไปก็มีเสียงนี่มาเลยล่ะครับ ส่วนอิโลมาก็วิ่งรี่ไปหาชั้นขายขนมอย่างรวดเร็วทันใจใครใครก็ชอบ(อันนี้ก็พอๆกันกับเมื่อกี้เลยล่ะเจ๊)
เฮ้อ~
ทำไมรุ่นน้องของผมไม่ปกติเหมือนคนอื่นบ้างง่าาาาา~ >o<o
โฮกกกกกกกกกกก~
“เจ๊ไม่เอาอะไรซักอย่างเหรอ”และเสียงโลมาๆก็ยังตามมาหลอนอีกจนได้ ป๊อกกี้เอย ขนมอะไรเต็มอ้อมแขนไปหมด - - แกจะเอาไปเลี้ยงว่างั้นเถอะ ให้มันโตก่อนค่อยกิน...
“ไม่อ่ะ เปลืองเงิน”และคำตอบของผมก็ไม่อยู่ดี มีอะไรมาล่อเจ๊แจคนสวยแถมยังอดออมอีกด้วยนะเนี่ย(พักหลังๆนี่เจ๊ลอบชมตัวเองดีจัง = =^)
“เอ๊~ นั่นมันหนังสือการ์ตูนที่เจ๊บ่นอยากอ่านต่อบ่อยๆไม่ใช่เรอะ”ห๊า~
จู๊ด~
“ไหนๆๆๆ มันอยู่ชั้นไหนอ่ะ”และหนังสือที่มันว่าก็เป็นการ์ตูนโปรดของผม ผมรีบวิ่งรี่ไปหาอิโลมาที่ยืนหอบขนมไปเช็คบิลอยู่ท่ามกลางสายตาของพนักงานที่งงน้อยๆว่าไอ้นี่ตัวเล็กแล้วทำไมมันกินจุชะมัดยาด - -
“นู่นไง~ นู่น~”นิ้วเล็กชี้ไปทางชั้นหนังสือที่มีชายร่างสูงอยู่สองสามคนมุงดูอะไรก็ไม่รู้อยู่ แต่ว่าจะมุงดูอะไรนั้นไม่ใช่เรื่องของเจ๊แจหรอก ชั้นจะซื้อหนังสือชั้นเว่ย~
“อืมๆๆ ขอบจายๆ”และขายาวๆของผมก็วิ่งรี่ไปที่ชั้นหนังสือสีสดใสทันที หึหึ เป็นของพี่เถอะคนดี~(เจ๊นี่...)
“หลีกหนน่อยคร้าบ~ หลีกๆๆๆ”มือของผมปัดป่ายไปมั่วซั่วล่ะครับ แต่ด้วยความเร็วของผม ก็เลยหยุดไม่ได้เลยไปชนกับร่างสูงร่างแรกซะอย่างงั้น
ตุ๊บ~
“เอิ่ม... ขอโทษคร้าบๆๆๆ ห๊า~ แกอีกแล้วเรอะ!!”เพราะความประมาทของเจ๊แจคนนี้ทำให้ชายร่างสูงหันมามองอย่างเอาเรื่อง ซึ่งตอนแรกๆก็ขอโทษดีๆแต่เมื่อมาเห็นหน้านี่สิ... ผมว่าทุกคนก็รู้นะว่าผมเจออะไร...
เอิ่ม... คู่ปรับผมเนี่ยแหล้~
ชอง ยุนโฮ...
ว้ากๆๆๆๆๆ
“หึ~ มากับเค้าด้วยเหรอคนสวย~”สายตากรุ้มกริ่มไล่ตามเรือนร่างเล็กๆของผม
“ไอ้ลามก หยุดเดี๋ยวนี้นะ >o<”ผมตะโกนเสียงดัง ร่างสูงอีกสองคนหันมามองอย่างงงๆ และ
“อ้าว o.o พวกนายอีกแล้วเรอะ!!”