TVXQ+SJ Fic::คู่วุ่นวายเปลี่ยนจากร้ายมาเป็นรัก chapter 6::กลับบ้าน

[Luvme]

“เฮ้อ~ เลิกซักกะที”เสียงบ่นเพราะๆนี่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร = =;; แจจุงเองไงเล่า ตอนนี้ถึงเวลากลับบ้านแล้วล่ะ วันนี้ไม่มีการบ้าน ฮิยะฮะฮ่า~ ^o^
ผมเดินจ๋อยๆกลับบ้านไป แต่แล้วก็มีมือเหี่ยวๆคุ้นๆมาเกาะที่บ่าแสนสวย(ถุย)ของผม
“ว่าไงไอ้น้องงงงงง~ ทำชั้นแสบเชียวนะ”เสียงยานคางนั่นยิ่งทำให้คุ้นเข้าไปใหญ่... ใครไม่รู้ก็บ้าแล้ว... ตำแหน่งเลขาคนโปรดของชีวอน
ฮีชอลนั่นแหละ
และมันก็เจือกมาเป็นพี่ผม...
อยากขาดใจตายรอนๆ... = =
หน้าผมออกจะน่ารักสดใส แต่มามองหน้าของชอลลี่(ฮีชอลนั่นแหละ - - เอาให้เริ่ดๆ)เค้าแล้วจะเหมือนแอ๊ปเปิ้ลอาบยาพิษ หน้านางร้ายชะมัด
“หึ แล้วเกี่ยวไรกับแจ”ผมถามกลับไป ยัยชอลลี่จิ๊ปากเซ็งๆ
“ที่บ้านชั้นก็ยอมให้แกแย่งชิงชิ่งอำนาจของชั้นไปแล้วนะ แล้วจะมาพรากชั้นกับชีวอนไปทำม้ายยยยยยยยยย >o<”สีหน้าsheตอนนี้เหมือนไม่ได้กินใส้เดือนมาซักสองอาทิตย์ อ้าปากกว้างๆ คิ้วตกๆ หูก็ตกๆ(คนหรือหมาหือ~)
“ก็มันจริงนี่ พี่น่ะกิ๊กกับชีวอน”
“แกก็กิ๊กกับยุนโฮแหละว้า~”สิ้นเสียง
กึก!
แข็งทื่อ...
เย็นชา...
พรึ่บ!
ผมหันหน้าไปหายัยชอลลี่อย่างรวดเร็ว
“ชั้นไม่มีแฟนเป็นคนปากห้อย!”และสิ้นเสียงผม ก้าวฉับๆก็ตามมา
หึ เอาให้รู้กันไปทั่วโรงเรียนเล๊ย~ไอ้ห้อย
ปากขอบชักโครกเอ๊ย~
ไอ้บ้า~ >o<
ไอ้คนถามก็บ้าพอกันแหละ ว้ากๆๆๆๆ >o<
“ปากแข็งไป ทั้งสภาได้ยินหมดเลยนะโว้ย”เสียงที่ดูเหมือนได้ใจของยัยชอลลี่ยังตามหลอกหลอนอยู่ ในขณะเจ้าตัวยังเดินก้าวฉับๆตามมา
ยัยชอลลี่ทรีนตะขาบเอ๊ย~
“เจ๊ไม่ต้องมายุ่งน่า จะกลับไปแดรกข้าวแล่ว - -”
“ขัดใจจริงจริ๊ง~ แกอายก็บอกมาตรงๆเถอะ”
“ชิ ทำเป็นพูดดีน่ะยัยเจ๊ซื่อบื้อ”และผมก็เล่นของต่ำทันที
“เอ๊ะ อีนี่ กลับบ้านไปจะแมร่งจิกใช้เลยนี่”
“กล้าเหรอ~ กล้าใช่มั้ย~ แบร่~”ผมแลบลิ้นแล้วเตลิดไปบ้านทันที อ้ากกกกก~ ไม่อยากพูดกับคนบ้า~
“แก๊~ เดี๋ยวเหอะไอ้น้องบ้า~”และเสียงนี่ก็ตะโกนไล่หลังกันมา
เฮ้อ~
พี่อะไรวะ
ยี้~

-บ้านแสนสุข(เหรอ?)-
“กลับมาแล้วคร้าบ~”ผมตะโกน แม่ที่กำลังเก็บผ้าที่ตากอยู่หันมายิ้มให้
“จ้า~ เออ จริงสิแม่ตั้งไฟทำอาหารไว้ เก็บผ้าแทนแม่หน่อยนะลูก”และแม่ก็หันมาใช้ทันที
ทำไงดี...
ขี้เกียจ..
= =.
และในขณะนั้นเอง สายตาผมก็ไปเห็นเจ๊ชอลลี่เดินนวยนาดเข้าบ้านมาอยู่
อืม...
คิดอะไรดีๆออกละ
หุหุ - -++
“เจ๊ มาเก็บผ้าหน่อยเดะ เมื่อกี้อ่ะ แม่บอกว่าพี่มาเมื่อไหร่เก็บผ้าให้ที นี่ผมอุตส่าห์เก็บให้ตั้งครึ่งตะกร้าแน่ะ เนี่ย”และนิ้วผมก็ชี้ไปที่ตะกร้าสีแดงแจ๋เหมือนสีประจำที่ผมชอบ ว้าก~ ฮ่าๆ ก็ผมเป็นแคสสิโอเปียนี่นะ
หึหึ - -
แผนหลอกใช้...
โง่ๆอย่างนั้นต้องเชื่อน่ะแหละ
คริคริ ^^
“เออๆ ขอบใจ แล้วทำไมแกไม่เก็บไปหมดๆเลยวะ ลำบากตูอีก วู้”ถึงปากจะบ่นมือก็ทำขวับๆๆๆนะเจ๊~ ฮุฮุ คนแก่โดนเด็กหลอกซะแร้ว~
“แจจุง~ ฮีชอล~กินข้าวได้แล้วลูก~”และเสียงสวรรค์ก็มาโปรดครับพี่น้อง ผมเดินดี๊ด๊าไปในบ้านในขณะที่ยัยฮีชอลยังเก็บผ้างกๆเงิ่นๆเป็นคนแก่ หึหึ แผนสูงอยู่แว้ว~
“หวัดดีครับพ่อ”ผมสวัสดีพ่อที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ ปากก็ขมุบขมิบอะไรก็ไม่รู้
“อ้าวแจจุง หวัดดีๆ”พ่อก็ทักกลับแล้วอ่านหนังสือพิมพ์ต่อ
เฮ้อ~ ไม่สนใจอะไรล่ะครับพ่อผม ตัวติดกับหนังสือพิมพ์จนจะหย่ากับแม่แล้วหันไปแต่งงานกับมันอยู่แล้ว ดังนั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่าบ้านผมจะมีหนังสือพิมพ์เป็นหมื่นๆฉบับ พ่ออ่านมาตั้งแต่อายุยี่สิบสอง ปูนนี้ก็สามสิบแปด เฮ้อ~ เผลอๆอาจจะเยอะกว่าหมื่นฉบับก็ได้ -0-
“พ่อ~ วันนี้มีอะไรกินมั่งง่ะ”และเสียงนรกก็มาเยือน อีเจ๊มันเก็บผ้าเสร็จแล้ว รี่ไปนั่งที่ข้างๆพ่อเชียวนะ(พ่อใจดีม๊ากมากแถมยังเป็นมังสวิรัติอีก ใครนั่งใกล้ๆอาจจะได้โบนัสเป็นเนื้อชิ้นใหญ่) แกแย่งที่ช้านนนนน~
“มองรายหา~”แค่มองแล้วมันผิดกฎหมายเหรอ นี่ไม่ใช่ประเทศแกซักหน่อย
“เปล๊า~ ถ้ามองก็มองหมูมองหมาแถวนี้แหละ”พูดจบ เจ๊แกก็หันซ้ายหันขวาหาหมูหาหมาที่ว่าทันที
= =
อยากบอกว่าชั้นว่าแกนั่นแหละ
“ไม่เห็นจะมีเลยนี่”หาหมูหาหมาเสร็จเจ๊แกก็หันมาทำตาบ๊องแบ๊วใส่ผมอีก แอ๊บแบ๊วไม่เข้าเรื่องแหละเจ๊
“อือๆ กินข้าวสิ”ผมเปลี่ยนเรื่องทันทีเมื่อแม่เอาหม้อและจานข้าวมาวางกลางวงข้าว
ย้ากกกกกกกกก~
จะแดรกแล้วนะคร้าบ~
และผมก็ตักข้าวกับเนื้อที่ตักได้เมื่อกี้(ยัยชอลมองอย่างอิจฉาตาเป็นมัน)ใส่ปากทันที
อร่อยยยยยยยยยย~ >o<
ยกนิ้วให้เล้ย >o<d
“ชั้นขอบ้างสิ”และมือที่ถือช้อนกับตะเกียบก็มาตัดแบ่งเนื้อผมไปทันที
อีเจ๊~
อย่าน้า~
“เอาไปได้ไงอ่ะ - -”
“แบ่งๆกันน่า~”
หน้าด้านชิบหายเลยพี่กรู
“เรื่องอะไรห๊าที่จะต้องแบ่ง”
“เพราะแกเป็นน้องชั้น”
หน้าด้านกว่าเดิมนะเจ๊ พ่อแม่นั่งด้วยก็ยังไม่เลิกนิสัย คงจะต้องเอาไปเข้าโรงเรียนดัดxxxแล้วล่ะมั้ง(เราเว้นไว้… แล้วแต่คุณจะคิด)
“เป็นน้องแล้วทำไมต้องแบ่ง”
“เพราะแกอายุน้อยกว่าชั้น ต้องเชื่อฟังชั้นสิ”
“ทีชีวอนอายุน้อยกว่าพี่ พี่ยังเชื่อฟังเค้าเลยนี่”สิ้นคำว่าชีวอนพ่อกับแม่ก็หันมามองหน้ายัยชอลอย่างรวดเร็ว
“อ้อ~ ที่โรงเรียนผมเป็นเลขาเค้าน่ะครับแม่ ต้องช่วยเค้าสิถึงจะถูก”แก้ตัวใหญ่เชียวนะเจ๊ ไม่เชื๊อไม่เชื่อ
“แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่จ๊ะ แหม... ^^ มีแฟนแล้วใช่มั้ยเราเนี่ย”แป่ว~ แม่ไม่ว่าอะไรมัน แถมยังยิ้มให้อีกด้วย แบบว่าใจดีทั้งครอบครัวน่ะ เหอๆ ^o^
“หึ แกแพ้เว่ย”แล้วยังหันมาเยาะแบบกระซิบอีก อ้ากกกกกกกกกก
“แม่คร้าบ~ แจจุงก็มีแฟนแล้วน้า~”อึก
“o_o”
“เห็นมั้ยครับ แจจุงทำหน้าอย่างนั้นอายใหญ่เลยครับ”
“OoO”
“เค้าชื่อ...”
แว้บ~
ผมก็เลยเอามือไปปิดปากยัยเจ๊ชอลลี่ก่อน เดี๋ยวมันจะปูดเอา
“อะไรเหรอจ๊ะ กินข้าวต่อสิ เดี๋ยวโดนพ่อแย่งกินเอานะ”แม่ก็ไม่วาย ยังยิ้มแย้มแล้วหันไปคุยจุกจิกกับพ่อ
“เฮ้อ~ เกือบไป...”
“แฟนแจจุงเค้าชื่อ...”
“หยู๊ดดดดดดดด~”และมือเรียวยาวของผมก็ไปปิดปากมันอีกระลอก
“เดี๋ยวให้ค่าปิดปากเป็นเนื้อนี่ อย่าปูด เข้าใจ๊”ผมกระซิบเบาๆ ยัยเจ๊เห็นแกกินพยักหน้าแล้วหันไปตักเนื้อใส่จานตัวเองหมด
ToT
ไม่น่าบอกไปอย่างนั้นเลยตู๊~
T T
ไม่กินแล้วดีกว่า
เดี๋ยวไปเผลอแย่งเนื้อใครเค้า
“แม่คร้าบผมอิ่มแล้ว~”ผมบอกแม่ แม่ก็เก็บจานไปตามระเบียบ
“กินน้อยจังนะเรา เออจริงสิ ทั้งสัปดาห์นี้พ่อกับแม่ไม่อยู่นะ ที่บริษัทเค้ามีสัมมนาที่ต่างจังหวัดน่ะ ลูกอยู่กันได้มั้ย”พ่อพูดขึ้นมา และประโยคที่พ่อพูดออกมาทั้งหมดนี้ทำให้เจ๊ชอลลี่อารมณ์ดีผิดปกติ
“พ่อคร้าบ~ แม่คร้าบ~ ^^ ผมอิ่มแล้ว ไปกันดีๆนะคับ”เนี่ย มันไม่ผิดปกติก็บ้าแล้ว
แสดงว่าพรุ่งนี้มันต้องมีอะไรแปลกๆแน่ๆเลยล่ะ
= =
ฮึ่ม~
แจจุงฟันธง!
“ไปอาบน้ำดีกว่า~ แล้วมาดูทีวี~”แถมแม่คุณยังไม่เลิก ดี๊ด๊าจนสามารถเล่นละครเพลงมิวสิเคิลได้ - - เฮ้อ~ เนี่ยแหละน้าคนแก่
“ดูทีวีเสร็จแล้วก็น้อนนนนนนนน~”และก็ขึ้นเสียงสูงแบบโอเปร่า แต่...
“ฮีชอล! จะไปขอส่วนบุญที่ไหนก็ไปๆ พ่ออ่านหนังสือพิมพ์นี่อยู่นะ”พ่อหันมาเอ็ด เหอะๆ ลืมบอกไปว่าถ้าพ่ออารมณ์ไม่ดีหรือใครไปกวนอะไร คำด่าเจ็บๆก็จะลอยมาจากปากของhe สมน้ำหน้า~
“คร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ - -”