TVXQ+SJ Fic::คู่วุ่นวายเปลี่ยนจากร้ายมาเป็นรัก chapter 4::อกอีแป้นจะแตก

[Luvme]

“เจ๊~ ด๊องขอโทษจริงๆนะ น้า เจ๊น่ะ”เสียงใสของมันมาง้อผมที่นั่งหน้าบูดอยู่ในห้องพยาบาล ก็เมื่อกี้ผมเป็นลมไปนี่
“ -^- หึ แก ไปไกลๆส้นทรีนชั้นเลยนะ ก่อนที่มันจะปลิวไปกระทบปากกว้างๆของแก ไปตกส้วมตายที่ไหนก็ไป ไป”การขับใสไล่ส่งในตอนนี้มันเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับผม ชิ
“เจ๊~ ด๊องชอบคิบอมนี่นา~ อยากเอาใจเพื่อนเค้ามั่งนี่นา~ - -”
หือ...
แกว่าอะไรนะ...
ชอบเหรออีด๊อง...
แกชอบไอ้หน้าหนูนั่นน่ะนะ...
อกอีแป้นจะแตก ไม่สิ อกอีแจจุงจะแตก~
“อย่ามาใกล้ช้าน~ ออกป๊ายยยย~ อีด๊อง อีเด็กม.4นรก”ผมด่ามัน อีปลาทองทำหน้าจ๋อย ก่อนจะเงียบฉี่ไปในบัดดล
กา~ กา~
เงียบจนได้ยินเสียงกาในสุสานข้างๆโรงเรียน
เงียบเวอร์แล้วอีด๊อง~
= =
“เจ๊~ แล้วเราจะทำยังไงต่อไป”คนที่ทำให้เงียบกลับมาพูดเหมือนเดิมแล้ว ผมทำท่ากระฟัดกระเฟียดก่อนจะตอบประชดมัน
“แต่งงานกับไอ้คิบอมบ้านั่นของแกมั้ง”
“เจ๊ไม่ใช่เวลาเล่นนะ~ เจ๊ลืมไปแล้วรึไงหา ยุนโฮนั่นเป็นที่หนึ่งเลยล่ะนะเรื่องเพลย์บอยเนี่ย -*-”หน้ามันซีเรียส โอ้ว อีปลา แกมีจริตมากเลยล่ะ
“ชั้นไม่ลืมหรอกนังด๊องซื่อบื้อ นายไปบอกคนอื่นซะ ว่ามันไม่เป็นความจริงก็สิ้นเรื่อง”
“หืม... เจ๊~ เจ๊ค้าบบบบบ~ ลืมไปเหรอว่าเค้าเล่นประกาศโต้งๆว่าเป็นแฟนกับเจ๊อย่างงั้นน่ะ ครูก็ยังได้ยิน แฟนคลับของยุนโฮเค้าฟังแล้วแทบแด้ดิ้นเชียวนา~ - -”แด้ดิ้นเลยเรอะอี ด๊อง เวอร์น่ะ เวอร์
“เรื่องของมันสิ ลองให้ไอ้บ้านั่นเข้ามาสิ จะแม่งตบให้ฟันร่วง แล้วจะให้มันมากราบเท้าเจ๊เลยล่ะ ขอบอก~”ผมบอกอย่างสะใจ แทนที่ไอ้ด๊องจะหัวเราะไปกับผม กลับค้างชะงัก เฮ้ย~ แกเป็นไรไปน่ะ เป็นอัมพาตรึไง
“หึ~ เอานายให้พ้นจากเงื้อมมือชั้นก่อนเถอะแจจุง”เสียงที่เคยบอกว่าสะกดใครๆได้เอ่ยออกมาอีกครั้ง~
เฮือก! O[]O
ไอ้ยุนโฮ๊~
“นายไม่รอดชั้นหรอกนะ นี่ชั้นทำเพื่อชีวอนเลยนะเนี่ย”มันพูดพร้อมใบหน้าสะใจ
“นะ นายไปบอกคนอื่นเดี๋ยวนี้เลยนะว่ามันเป็นเรื่องโกหก จะมาบอยเลิฟอะไรในโรงเรียนห๊า~เจ๊รับไม่ได้เข้าใจมะ”พร้อมใบหน้ากวนส้น ไอ้ลามกยิ้มเยาะๆก่อนจะเอ่ยน้ำเสียงทุ้มขึ้น
“ถ้าชั้นบอกว่าไม่ล่ะ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่มีวัน~ ^^”หน้ากวนกว่ายื่นมาเยาะอย่างสะใจกว่าเดิม
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก~
>o<
ถ้าพ่นไฟได้เจ๊จะเผาทั้งโรงเรียนเลยคอยดู๊~
กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซ~
แปะ!
มือทั้งสองของผมตบใบหน้าที่ยื่นมาให้พร้อมๆกัน ใส่แรงควายไปด้วยล่ะ เริ่ดส์สุดๆ
“โอ๊ย~ นายทำอะไรชั้นน่ะ”
“โง่รึไง ชั้นตีนายไงเล่าไอ้บ้า ออกไปเดี๋ยวนี้นะ”พร้อมนิ้วเรียวยาวขาวและเนียน(แหม... เจ๊นี่ไม่ค่อยเลยนะ โคตรจะไม่ค่อยเลย~)ชี้ไปทางประตูที่ปิดสนิทอยู่ ผมมองตาอีด๊องให้ออกไปก่อน แล้วมันก็เดินจ๋อยๆออกไป
ไม่ยุ่งเรื่องชาวบ้านเค้าซักเรื่องจะตายมั้ยเนี่ย
= =
“นายออกไปเลย ชั้นจะอยู่คนเดียวเว้ย~”ผมตะคอก แน่ะ ยังจะมีหน้ามายืนยิ้มอยู่อีกไอ้หน้าหมี
“ถ้าบอกว่าไม่ล่ะ ไม่ ไม่ ไม่~ ^^”อยากดึงปากห้อยๆของมันให้ห้อยลงไปอีก กร๊าซซซซซซซซซ~ >o<
“ไม่ก็เรื่องของนาย ชั้นจะนอนที่นี่ อย่ายุ่ง”ผมชักผ้าห่มให้กระชับขึ้น ม้วนตัวนอน ชิ ไอ้ลามก แกออกไปเลย ออกป๊ายยย~
“เรื่องของนายเหมือนกัน ชั้นจะนั่งอยู่นี่แหละ ถ้านายกร่างมาอีกล่ะก็... หึหึ”ตามด้วยเสียงหัวเราะอย่างมีเลศนัย
ช้านเกลียดคนหล่อโว้ยยยยยยยย~
ไม่คิดๆๆๆ นอนๆๆๆๆ ><
ฮ่าๆ~ โดดเรียนมันซะเลย
แต่เอ... ถึงนอนซมไปครูก็ปล่อยนักเรียนไปเก็บคะแนนของชมรมอยู่ดี~
เฮ้อ~
เจ๊แจสุดแสนจะเสียดาย...
ป่านนี้ไอ้พวกนั้นคงจะเล่นจนห้องพังแน่ๆ
โดยเฉพาะอีโลมาหน้าโหด...
มันคงจะพลอดรักกับไอ้หน้าหล่อนั่นจนคนอื่นจะอ้วกแล้วมั้ง
(โลมากับมิคขณะนั้น...
โลมา:ฮัดชิ้ว~ ซื้ดดดด~ ใครนินทาตูวะ
ไก่มิคทำหน้าตกใจแล้วรีบถามอีโลมา)เป็นอะไรมั้ย หืม... ไม่สบายเหรอ~
โลมาคิดในใจ: ไร้เดียงสาจังเลยแฟนเรา พร้อมตอแหลทำหน้าไม่ค่อยดี)อืม... คงจะไม่สบายจริงๆแหละ โอ๊ย~(เอาหัวซบไหล่) ไม่ไหวแล้ววว >o<
ไกมิคตกใจกว่าเดิม เลิกลั่กแล้วรีบช้อนตัวอีปิศาจโลมาขึ้นมา)ไปห้องพยาบาลนะ เร็วๆ
โลมาคิดในใจ:เสร็จชั้น แฮ่~ ยูชอนจ๋า~ เป็นของชั้นเถิดหนาคนดี~)โอ๊ย~ (ตอแหลได้โล่จริงๆ) ปวดหัวอ่ะ
จบโหมด...)
เฮ้อ~ ป่านนี้ไอ้พวกนั้นคงนั่งเล่นโดมิโน่ ไพ่ป๊อกเด้ง ไฮโลกับอีแก่กินน้ำไปหลายรอบแล้วมั้ง~
หลับๆๆๆ ไปที่นั่นเดี๋ยวอีด๊องมันจะปากมากเอา
ผลัวะ!
เสียงเปิดประตู ทั้งผมทั้งไอ้หน้าหล่อนั่นหันไปพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย...
ลอกเลียนแบบกันชัดๆนี่หว่า~ (ขี้ตู่นะเจ๊ - -)
“เอ่อ... ขอยาหน่อยครับ จุนซูเค้าไม่สบาย”เสียงที่คุ้นเคย(ซะเมื่อไหร่)ทำให้ผมอึ้ง~
O0O
โว่ว~ หน้าหล่อชมรมกีฬานี่นา
ในอ้อมแขนมันมีจุนซูนอนนิ่ง แต่สีหน้านั้นหานิ่งได้...
หน้าหื่นๆซุกอยู่ในอกแกร่ง...
แหม~ ตอแหลได้โล่จริงเมิง
ปีนี้ชั้นส่งแกเข้าชิงรางวัลสุพรรณหงส์ว่ะจุนซู
อืม... สุพรรณหงส์ยังน้อยไป เอาเป็นรางวัลออสก้าสาขาสตรอเบอร์รี่แหลกแจกไปทั่วเลยแกอะ...
“เอิ่ม... แอ้ม อะ แฮ้ม~”ผมแกล้งกระแอมไออีโลมาคงจะคุ้นดีก็เลยทำเป็นตอแหลอีก
“มะ ไม่เป็นไรแล้วล่ะจ้ะ กลับไปนอนที่ห้องชมรมดีกว่า...”เสียงเหมือนปลาดุกโดนบุบหัวด้วยแครอท(?)อย่างงี้ก็สามารถอ่อยไอ้อ่อนนั่นได้
“ไม่ดีกว่านะ... ที่นั่นน่ะเล่นป๊อกเด้งเสียงดังจะตายไปนะ นอนที่นี่แหละ”ว่าพลางวางจุนซูลงบนเตียงอีกเตียงอย่างทะนุถนอม
กรูโคตรอิจฉาอีโลมาเลย ที่มีสาระมีดีๆเช่นนี้
แต่กรูก็โคตรจะสงสารยูชอนจริงๆ ที่มีสาระเมียที่ห่วยแตกอย่างงี้~
“หึ~”แต่เสียงเข้มนั้นมิได้หยุดเลย หน้าเยาะๆของไอ้นั่นยังกวนส้นทรีนได้เป็นอย่างดี
“อะไรกันครับ...”เสียงเข้มไม่แพ้กันกล่าวอย่างสุภาพ ในมือมีพัดสีส้ม(ที่มาจากม่องใด๋ก็บ่ฮู้เหมือนกั๋น~ แฮ่ๆ เมืองผสมลาว)ที่พัดพรึบๆอย่างไม่กลัวแขนมันจะเมื่อยบ้าง
ตรงกันข้ามกับไอ้ยุนโฮ สายตากรุ้มกริ่มนั่นยังจ้องผมอย่างไม่วางตา ชั้นมีอะไรติดหน้ารึไง หรือชั้นสวยเกินไป อันนี้คงจะจริง(เจ๊มาอีกแล้ว = = โคตรจะไม่ค่อยเล้ย~) มองอย่างกับเสี่ยอยู่นั่นแหละ
“เฮ้อ~ หายแล้ว ไปละ”ผมรีบลุกพรวดเพราะอยู่ต่อไปคงจะไม่ดีแน่ๆ แต่ว่ามือปลาหมึกของไอ้นั่นยังกำมือผมไว้แน่น
“นายจะไปไหน นอนพักก่อนสิ”หน้าตอแหลกว่าอิโลมานะเมิง - -
“ชั้นหายแล้ว สบายดีแล้ว เข้าใจมั้ย จะกลับไปเล่นป๊อกเด้ง~”
“นายเป็นแฟนชั้นน้า~...”เสียงอ้อนๆนั่นทำให้ผมชะงัก อีจุนซูหูผึ่งเชียว
“อะ อะไรของนาย...”บอกปัดไปเซ่! อีโลมาปากหอยปากปูจะตาย เล่าได้เล่าดีเนี่ย
“นายอยู่กับชั้นนะ เรารักกันไม่ใช่เหรอ”
“อึก~ ปล่อยนะโว้ย~”ผมกลืนน้ำลายแล้วรีบสะบัดมือออกทันที พอมันออกก็เตลิดหายวับไป
แฮก~
แฮก~
เหนื่อย... อีบ้านั่นมันต้องเอาไปบอกคนในชมรมแล้วพวกนั้นต้องมาล้อแน่เลย ย้ากกกก~ >o< มิอ๊าววววว~ เจ๊แจไม่ใช่ตัวตลกนะ ใครล้อล่ะก็ เอาคะแนนศูนย์ไปเลยละกัน ส๊า~ธุ

หวัดดีค่า~ ป๊ะกั๋นแหมแล้ว~ แฮ่ๆ คนเหนือค่ะ อยากบอกว่าเรื่องนี้โลมาคาร์แรกเตอร์ค่อนข้างที่จะไม่เหมือนที่อื่นที่ใด หื่นนิดๆติดเชื้อจากเจ๊แจอย่างแน่นอนที่สุด เม้นด้วยนะค้า~ ไม่เต็มใจโหวตก็ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ว่ากัน เม้นๆๆๆๆ ขอบคุณค่า~