TVXQ+SJ Fic::คู่วุ่นวายเปลี่ยนจากร้ายมาเป็นรัก chapter 7::เมื่อสองแสบมาบรรทม ณ บ้านผม

[Luvme]

วันรุ่งขึ้น~
“พ่อกับแม่ไปละน้า อยู่บ้านกันดีๆล่า~”เสียงเข้มๆของพ่อตะโกนแล้วขึ้นรถไปเรียบร้อย เหมือนจะลาไปต่างประเทศมากกว่านะพ่อ อีกอย่างพ่อจะไปแค่อันซานนะ - -
“คร้าบบบบบบบบ~”และแม่คุณก็ยังไม่เลิกดี๊ด๊า
“- -”
วันนี้เป็นวันเสาร์ครับ ลืมบอกไปว่าเมื่อวานเป็นวันศุกร์ วันนี้ผมนัดอีด๊องกับอีปิศาจโลมามาบรรทม ณ บ้านนี่ เพราะจะรวมกลุ่มกันเม้าธ์ แต่ช่วงบ่ายๆอาจจะมายกชมรมเลยก็ได้ ไม่อยากจะอวดน่ะ ว่าเพื่อนเยอะ ฮุฮุ ^o^
“ห้ามมาห้องพี่นะแจจุง - - แล้วอย่าให้เพื่อนแกมาเขมือบขนมของชั้นในตู้เย็นล่ะ -*-”ไม่วาย เจ๊แกก็ยังห่วงกินอยู่ เฮ้อ~ คนเรา เรื่องกินมันไม่เข้าใครออกใครหรอกเนาะ
แต่เจ๊~
ยิ่งห้ามยิ่งอยากรู้นะ
ฮุฮุ
สงสัยต้องโจมตีตอนที่เผลอๆ
หรือมันจะดูหนังxวะ
อึ๋ยๆๆๆ ไม่อยากจะคิ๊ด~
“หวัดดีเจ๊~”เสียงใสๆนี่จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเจ้าโลมาปิศาจที่มาถึงก่อนเรียบร้อย มันใส่ชุดลำลองธรรมดานี่ดูหล่อแฮะ ทำผมตามเดิมแต่ใส่เจลนิดหน่อยทำให้ผมไม่ปรกหน้าแถมยังหน้าใสขึ้นด้วย ใส่เสื้อเชิ้ตตัวบางแล้วยังมีเสื้อกล้ามสีดำ กล้ามแกนี่เป็นมัดๆเลย แถมยังใส่กางเกงยีนส์สีซีดๆที่ดูเซอร์ๆที่เข้ากันดี
“อ๊ายยยย~>o< เพื่อนใครน่ะหล่อจัง”เอิ่ม...ลืมไปว่าเจ๊ฮีชอลเค้ายืนอยู่ด้วย แถมเจ๊ยังเป็นพวกแพ้คนหล่อซะด้วย
“เพื่อนแจเอง มีแฟนแล้ว อยู่ชมรมกีฬาชื่อว่าปาร์ค ยูชอน”ผมก็เลยพูดไปหมดเพราะรู้ว่าเจ๊จะถามเรื่องพวกนี้ เจ๊ชอลจิ๊ปากเล็กน้อยก่อนจะเดินตึงๆเข้าบ้าน
ไหนว่าชอบชีวอนไงห๊า~ - -
จุนซูมันเป็นเคะนะจะบอกให้
เคะกะเคะมันไปกันไม่ได้ร้อก~
“พี่ฮีชอลเป็นอะไรน่ะ”จุนซูถาม มันรู้จักเจ๊ชอลเพราะผมเล่าให้ฟัง แต่เจ๊ก็ไม่เคยเห็นหน้ามันก็เลยหลงอยู่นิดๆ รู้นิสัยจริงๆแล้วเจ๊จะต้องลาไปตายแน่ๆ
“ไม่มีอะไรหรอก เข้าบ้านเร็วๆ”ผมกวักมือ มันเดินต๊อกแต๊กๆเข้าบ้านโดยไม่ลังเล
“พ่อแม่เจ๊ไม่อยู่เหรอ”
“อือ ไปสัมมนาที่อันซานน่ะ”
“หา~ ที่อันซานเนี่ยนะ จะมีเหร๊อ~”
จริงของแก... เพราะที่อันซานเป็นหมู่บ้านเล็กๆ คงจะไม่มีที่สัมมนาหรอก
“สงสัยจะไปฮันนีมูนเนอะเจ๊”
“อือ น้ำหน่อยมั้ย”ผมยื่นกระป๋องน้ำมะนาวให้มัน มันรับไปแล้วดื่มอึกๆ
“เจ๊ที่นี่กับที่โรงเรียนต่างกันลิบลับเลยอะ”
“หรืออยากให้เข้าโหมดชอบใช้ห๊า~”
“มะ ไม่ดีกว่า เจ๊อย่างงี้ดีแล้ว”
“จะดูทีวีก็ดูไปนะ เดี๋ยวไปเข้าห้องน้ำแป๊ป”
“คร้าบ~”

JUNSU
สงสัยจะท้องผูกแน่ๆเลยเจ๊~
หุหุ
“หวะ... อ้าว เจ๊แจล่ะ”เสียงหวานๆของดงแฮดังมาจากประตู ผมสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปพูดด้วย
“เข้าห้องน้ำอยู่น่ะ นั่งสิ”แล้วผมก็ตบโซฟาสีคล้ำๆ(ขอยอมรับว่ามันเก่ามากกกกกก - -)ข้างๆตัวให้ดงแฮมานั่ง
“ขอบใจนะ ^^”ดงแฮยิ้มให้ผมทีหนึ่ง อ่า~ หล่อจังแฮะ วันนี้ดงแฮใส่เสื้อยืดสีดำกับกางเกงสบายๆมา ดูๆไปผมหมดรัศมีเลยจริงๆTTOTT
“อ้าว ดงแฮมาแล้วเหรอ”เสียงหลอนๆของเจ๊แจมาแล้ว ทำไมมันเร็วอย่างนี้นะ กะจะนินทาเจ๊เค้าซักกะหน่อย ไหนๆเจ๊เค้าก็มาแล้ว ปล่อยหน้าที่ให้เจ๊อธิบายดีกว่า

“อืมเจ๊ แล้วพี่ฮีชอลล่ะ”ด๊องถาม
“อยู่ในห้องน่ะ แต่ตอนนี้เค้าบอกว่าอย่าเพิ่งไปกวนเค้า... เจ๊ว่ามันต้องมีอะไรซักอย่างเนี่ยแหละ...”ผมพยายามทำเสียงแบบว่านักสืบๆ แต่สองคนนั้นทำหน้าเหมือนกับว่า ‘อย่าทำเลยเจ๊ ยิ่งทำยิ่งอุบาทว์’ ไอ้พวกนี้ จับสังเวยเจ๊ฮีชอลหมดๆเลยดีมั้ย~(แบบว่า แอบๆคิดว่ายัยนั่นเป็นซาตาน ฮุฮุ ^o^)
“อืม...”ทั้งสองเมื่อเห็นหน้าโหดๆของผมแล้วก็เลยหันไปเปลี่ยนเรื่อง
สองคนนี้แหลเก่งสตรอเบอรี่เก่งเป็นกิจวัตรอยู่แล้ว สงสัยจะแดรกสตรอเบอร์รี่วันละสามแกลลอน...
= =
เฮ้อ~ เพื่อนๆตรูหาที่มันธรรมดาๆไม่ได้เลยซักค๊น~(ติดเชื้อจากเจ๊นั่นแหละ)
แฮ่ม~ เข้าเรื่องดีกว่า เดี๋ยวโดนยัยคนแต่งหลอกด่าเอาเปล่าๆ
“พวกแกๆเอาข้าวเอาของไปสตาฟไว้ในห้องก่อนก็ได้นิ หิ้วไปหิ้วมากลัวมันจะแปลงร่างเป็นก๊อตซิล่ารึไง”และที่รำคาญหูรำคาญตาของผมก็กระเป๋าสีฉูดฉาดของsheทั้งสองที่ตุงแน่น เอาอะไรมากันมั่งฟะ - - เฮ้อ~ แต่ละคน
ของอีด๊อง...กระเป๋าลายคิตตี้สีชมพูสดใส~ กลัวโลกไม่มีสีสันรึไงห๊า~ แล้วแกจะย้ายเข้าไปในหมู่บ้านเมเปิ้ลรึไงกันฟระ...
แต่ของอีโลมานั้น...
ลายยูชอนครับ - - ไม่รู้มันไปสกรีนมาจากที่ไหน ลายพร้อยเป็นตุ๊กแกผสมพันธุ์กันเลยทีเดียว ไม่นึกไม่ฝันว่าร้านสกรีนลายจะยอมให้คนบ้าเข้าด้วย = =
“อือ”และทั้งสองก็รวมใจพูดพร้อมกันซะ แล้วอีกอย่างก้าวขาข้างเดียวกันซะด้วย
“อย่าไปกวนพี่ฮีชอลเค้าล่า”ผมตะโกนขึ้นไปเพราะทั้งสองตัวนี้เป็นคนที่ชอบสอดรู้มากกก~ ไปไหนถ้าลับตาเจ้าของต้องมีค้น - - ตูเอ๊ย~
ผ่านไปสิบห้านาที...
=o=zZ
แง่ม!
เอ๊ย~ เผลอละเมอ นี่ไม่ใช่ผมน้า~ ไม่ใช่(สายไปแล้วล่ะเจ๊~ - -) แล้วไอ้สองตัวนั่นมันไปทำอะไรของมันนานนัก
“ตึงๆๆๆๆๆๆ”เสียงวิ่งลงบันไดมาเสียงดัง เหมือนลิงวิ่งลงบันไดยังไงยังงั้นเลยแหละ และคนวิ่งจะเป็นใครไปไม่ได้ ก็ไอ้สองตัวนั่นแหละ
“เจ๊ๆๆๆๆๆๆ”และเสียงเหมือนคนที่ไม่เคยพูดว่าเจ๊ก็เป็นของไอ้สองคนนี้นี่แหละ โอ๊ย~ อะไรของแก๊~
“ทำไมห๊า~ เสียงดังกันอยู่ได้ แล้วไปเจือกอะไรในห้องพ่อแม่ชั้นห๊า~”
“ชู่ว~ อย่าเดือดไปเจ๊ ผมมีอะไรดีๆให้ดู”อิโลมาทำท่าจุ๊ปาก คิดว่าเซ็กซี่รึไง - -
“ช่ายๆ ขนาดที่ว่าเจ๊ยังจะต้องเจือก”และอิด๊องก็พูดต่อตามระเบียบ
แสดงว่าอย่างงี้มั้นต้องไปเจือกมาจริงๆนั่นแหละ...
= =
อืม...
นิดหน่อยก็ได้~
“ไหนๆ อยู่ไหน”
“ชู่ว~ เดี๋ยวเจ้าตัวรู้ตัวนะ”และผมก็เดินขึ้นบันไดเงียบๆไปเยี่ยงสายลับ007 ฝีเท้าเบาอย่างแคทวูแมน(ไปกันใหญ่แล้วล่ะเจ๊ = =) สายตาเริ่มหลุกหลิกๆ
แฮ่ๆ~
ต่อมคนเจือกเริ่มทำงานแว้ว~
และตอนนี้ผมก็ขึ้นมาข้างบนแล้ว รู้มั้ยผมอยู่ที่ไหน...
หน้าประตูห้องเจ๊ที่เขียนว่า ‘ห้ามหน้าไหนโผล่มาเจือก’
= =
แล้วไอ้หน้านี้สองตัวนี้มันไปเจือกได้ไง...
“เจ๊~ มองไปในรูนั้นดิ”คำที่ชวนคิดลึกของอีด๊องเอ่ยเตือนผม แล้วมันรูไหนล่ะ...
“ไหนล่ะรู...”
“ด๊องรู้ว่าเจ๊คิดลึกนะ นั่นน่ะ”และก็ชี้ๆไปที่รูเบ้อเร้อข้างประตู
สงสัยเจ๊จะไม่ให้เจือกทางประตูแต่โผล่มาสอดรู้ทางผนังเป็นรูแทน...
มันเร้าใจกว่าตรงไหน...
แถมวันอื่นๆยังไม่เห็นจะมีรูนี่เลยนี่...
สงสัยแผนที่จะให้สอดรู้ทางรูผนังจะจริง...
= =
“เจ๊ มัวคิดอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวพี่ฮีชอลจับได้จุนไม่ได้กลับไปหาดาร์ลิ้งแน่ๆ”และก็วกเข้าเรื่องไอ้หน้าหล่อนั่นอีกจนได้... พูดถึงมันแล้วปวดขี้จริงๆเลยเชียว - -
“แกจะไม่ได้เจอไอ้นั่นเพราะชั้นเนี่ยแหละ เงียบ! คนจะเจือกแล้วยังมาเสียงดังอีก”ผมเอ็ดเสียงเบาแถมยังมีการตีแขนมันดังป้าบๆ หน้างอเลยครับเจ้าตัว - - สม
“- -”หน้าตายๆที่บ่งบอกได้ชัดว่าเป็นของใคร อีด๊องไง ไม่มีใครทำหน้าตายได้กวนทรีน ขนาดนี้มาก่อนนะเนี่ย...
“อย่าขัดชั้นนะ”และก็เริ่มปฎิบัติการส่องสัตว์โลก เอ๊ย~ ไม่ใช่ ส่องเจ๊ฮีชอลต่างหาก
ชะแว้บ~
O_o
โอ้ว~ ว้าว~ วี้ดวิ่ว~ แว่ว~
รู้นะว่าทุกคนที่อ่านอยากรู้ ผมบอกให้ก็ได้~
เจ๊นั่งซบไหล่ของชีวอนอยู่ เอ๊ะ เฮ้ย~ ชีวอนงั้นเรอะ แสดงว่าเจ๊เอาชีวอนมาสวีทหวิวกิ๊บกิ้วในบ้านตรูใช่มั้ยเนี่ย(ใครว่าบ้านแกคนเดียวห๊า~/ฮีชอล)
รับไม่ด้ายพี่ตรู๊~
แต่ผมก็พูดอะไรไม่ได้ สอดรู เอ๊ย สอดรู้ต่อไปเป็นดี...(ยึดถือ...นะเจ๊นะ)
และตอนนี้ทั้งสองคนก็พูดอะไรกันนิดหน่อย ถึงหน้าที่ของหูอันแสนเพอร์เฟคต์ของเจ๊แล้ว~ - -++
“ไม่กลัวใครรู้เหรอที่ร้าก~”ดูชีวอนมันพูดดิ๊ หน้าตากับการพูดนี่โคตรจะเหมาะกันเลยเนาะ
“ไม่หรอก ชั้นบอกพวกลูกลิงพวกนั้นไว้แล้วล่ะ ^^”สีหน้าแบบว่าดีใจมั่กมากของเจ๊
= =
แล้วครายลูกลิงห๊า~ยัยเจ๊ทรพี
“ฮ่าๆ~”และทั้งสองก็หัวเราะกันสองคนแล้วอิงแอบแนบชิดซบไหล่สนิทสนมกันเลยทีเดียว - - ฮึ ไอ้พวกนี้ เดี๋ยวรายงานพ่อซะเลย ให้ตายเหอะ
“เป็นไงเจ๊~ ตื่นเต้นดีใช่มั้ยล่ะ”เสียงเหมือนจะได้ใจของนังปิศาจโลมา - -อยากบอกว่าแกเป็นคนที่ทำให้ชั้นมองโลกในแง่ร้ายขึ้น อยากจะไปเกิดเป็นนางฟ้าบนสวรรค์อยู่แล้วเชียว...
~อะริงริงริง อะปิ๊งปิ๊งปิ๊ง โทรศัพท์มารับหน่อยจ้า~
และเสียงรอสายที่โคตรจะเกลียด(แต่อีเจ๊ให้เอาเพราะว่ามันพอใจจะให้ผมเอา แถมยังขู่ด้วยว่าถ้าไม่เอา มันจะเอามือถือไปโยนแม่น้ำฮันทิ้งซะให้เข็ด ยัยพี่คนนี้ - -)ดังขึ้น ทั้งสองหันมามอง อร๊ากกกก~ ไอ้สองตัวที่อยู่ข้างในต้องได้ยินแน่เล้ย~
“ฮาโหลว~”ผมแกล้งดัดจริตเมื่อยัยเจ๊เปิดประตูมาถลึงตาให้แล้วปิดปังไปตามเดิม ชิ กลัวตายล่ะแกเอ๊ย~
(ฮัลโหลครับคนสวย~)เสียงหล่อๆปลายสายที่ไม่คุ้นเท่าไร เอ... แล้วนี่มันใครน่ะ
“ใครน่ะ”
(ห้าวเชียว สนใจไปเที่ยวกับผมมั้ยล่ะ)
พวกชีกอรึป่าววะ- - รกโลกนะพวกแกน่ะ
“เอาเบอร์โทรชั้นมาได้ไงไม่ทราบห๊า~ แล้วนายเป็นใครน่ะ ชั้นไม่รู้จัก”ผมสาดน้ำลายห่าใหญ่ใส่กลางอากาศ โดยมีไอ้สองตัว(นังด๊องนังโลมา แต่เผลอๆอาจจะมีคู่ยัยเจ๊ด้วยก็ได้)ยืนเจือกเป็นรูปปั้นไม่รู้อะไร หน้าด้าน~
(อยากรู้ก็ไปเที่ยวกับเราสิ)อีกเสียงคุยบ้าง แล้วนี่มันใครอีกล่ะ
“เรื่องอะไรจะต้องไปล่ะ ถ้านายหล่อล่ะพอไหว”และความหล่อก็ยังไม่พ้น แต่...
เจ๊แจคนนี้กลัวคนหล่ออ่ะเซ่~
อ้ากกกกกกกก~ o[]o
(นายได้สมหวังแน่ ที่สวนสนุกตรงสวนดอกไม้ นายอยากพบเราใช่มั้ยล่ะ มาให้ได้นะ ^^ เดี๋ยวจะรอนะคร้าบ~ ตู๊ดๆๆๆๆ)พูดจบก็แถมคำด่าว่าตู๊ดมาด้วย(นั่นหมายถึงเสียงโทรศัพท์ย่ะ) ไอ้สองตัวที่ยืนอยู่ยิ้มอย่างมีความหวังทันที
“^^ เจ๊~”และเสียงเยิ้มๆของไอ้สองตัวนี่ทำให้ผมรู้ว่ามันๆสองคนคิดอะไร ม่ายยย~

มาแล้วค่า~ เหนื่อยๆๆๆ จุนซู พาร์ทในเรื่องนี้จะออกน้อยไปหน่อย ติดตามด้วยละกันนะคะ ^^ ขอบคุณค่ะ